شاهین

کلاف زندگی اش حالا آرام باز می شود و مثل دنباله ای در آسمان ، به جایی می رود که ما نمی دانیم کجاست. نمیدانیم کجا ، اما رفیق باور کن که جایی بهتر از این دنیا میرود.

حالا دلتنگی برای مایی میماند که میشناختیمش. برای من بعنوان یک دوست. بیشتر از همه برای تو بعنوان فرزند. همه دوستش داشتیم و دلتنگ مهربانی هایش هستیم. دائم از خودم می پرسم که آیا باز هم می بینیمش؟ تقدیر تو بود که فرزند این مادر باشی. شاید آن سوی دیوار نادانی ما باز هم جایی باشد برای دیداری اینبار بهتر ، عمیق تر ، طولانی تر... شاید جایی باشد که همیشه آرزویش را داشتیم...جایی آرام و مطمئن... جایی که او حالا دوباره منتظر آمدن تو باشد. مثل وقتی که منتظر به دنیا آمدنت بود. حالا باز هم زودتر از تو وارد دنیای دیگری شده که برای من و تو ناشناخته است. بوقتش همه ما هم همانجا می رویم و همدیگر را ملاقات میکنیم. تا آن روز صبور باش رفیق.

می دانم هیچ عشقی جای عشق مادر را نمی گیرد. فقط امیدوارم خرده عشق و علاقه ی ما به تو دوباره دلت را به زندگی خوش کند .

دوستت داریم شاهین.