آخرین مطالب
امکانات وب
کاش میشد حصارهای درون ذهنت را بر میداشتم، حرفهای از قول خدا را از فکرت پاک می کردم، افکار مسموم مردم را از دلت بیرون میکردم و بعد... نشانت میدادم که تو خودت همه چیز هستی. تو خودت خالقی و خودت همه ی آن افکاری هستی که باید داشته باشی.
کاش میشد برای آدمها جذابیت انسان بودن را نشان داد. کاش میشد به آنها فهماند که همه ی لامبورگینی های دنیا را همین آدمها ساخته اند. همین آدمهایی که برایشان ارزشی قائل نیستی. همین آدمهایی که دلشان را زیر پا و قدرشان را ندانسته از بین می بریم، همین آدمهای دور و برمان هستند که دنیا را ساخته اند.
این آدمهای مهربان و همراه کجا هستند؟ این دخترهای جوانی که ترک موتور پسر جوانی می نشینند و زندگی را در ساختن اش می بینند و نه در دزدیدنش، اینها کجا هستند؟ هر بار می بینم، از صمیم قلب بهشان احترام می گذارم. که انقدر فهم دارند.
همین آدمها هستند که دنیا را برپا نگه داشته اند. اگر به من و تو بود ، اگر همه مثل ما بودند، زندگی تمام میشد. آدمها همه جدا از هم، دنبال بت های خیالی شان، دنبال خدایان بی نمازشان، دنبال ارزوهای طلاکوبشان می رفتند و در این رفتن همه را زیر پا می گذاشتند. آدمها همه مثل سیاره های مغرور از هم جدا می شدند.
کاش میشد این طلسم انفکاک را از بین خودمان برداریم و بجای همراهی با انبساط هستی، برعکس میل طبیعت، دور هم جمع می شدیم. یکی می شدیم. عاشق می شدیم.
من در مکتب خودم آنقدر آموخته ام که دیگر نیمی از حواسم در این زندگی نیست. حواسم نیست. حواسم نبود. در این بی حواسی من به دنیا، آدمهایی آمدند و رفتند و هر کدام تکه ای از من را بردند. برگ برگ این درخت زندگی را بردند. آنچه مانده ، من هستم... جلوه ای حقیقی از خودم. آنقدر واقعی که نمی توانم نگاهش کنم.
کاش می شد تو را هم به این دنیای خودم بیاورم. کاش می شد تو را به این باور می رساندم که بجای چشم بستن به نهال دیگران، باید دانه ی خودمان را بکاریم.
کارهای سخت را برای زیابیششان انجام دهیم. بمانیم. ببخشیم...
خلیج-sologulf...برچسب : نویسنده : 3sologulf8 بازدید : 196